مساله سلامت کارمندان در دفاتر مدرن

  نویسنده: کیت داوسون

منبع: سایت اقتصادی «نوبپرونر»

مترجم: سیمین راد

یک دفتر کلیشه‌ای را در صبح روز دوشنبه در نظر بگیرید: دیوارها و سقف خاکستری، ردیف‌های متوالی میزهای کار و فضایی که با نور لامپ‌های مهتابی روشن شده است. کارمندان به دفتر وارد می‌شوند. کمی خسته و کم‌نشاط هستند و انگیزه لازم برای کار ندارد.

بسیاری مجبور می‌شوند برای ادامه کار به قهوه روی بیاورند. چه اتفاقی افتاده است؟ چگونه نسبت به این خستگی‌ها پاسخگو باشیم؟ آیا نباید به فکر سلامت کارمندان شرکت‌مان باشیم؟

پيش از آن كه ميزس چراغ ذهن روشنگرش را بر اين مساله بتاباند، نقدهاي وارد‌شده بر سوسياليسم، يكسره اخلاقي يا سياسي بود و بر كاربرد گسترده نيروي قهري از سوي آن تاكيد مي‌كرد، يا اگر اقتصادي بود، بر اثرات جدي ضدانگيزشي آن بر مالكيت اشتراكي يا جمعي تمركز مي‌كرد. اما ميزس در مقاله‌اي كه در سال 1919 به «انجمن اقتصادي» ارائه كرد، كوبنده‌ترين نقد ممكن؛ يعني امكان‌نا‌پذيري محاسبه اقتصادي در جامعه سوسياليستي را به دست داد. اين براي سوسياليست‌هاي صاحب انديشه حقيقتا يك شوك بود، چون نشان مي‌داد كه هيات برنامه‌ريزي سوسياليستي، از آنجا كه از يك نظام قيمتي واقعي براي ابزارهاي توليد بي‌بهره است، عملا نمي‌تواند هزينه‌ها را محاسبه كند و از اين رو از پس تخصيص خردمندانه منابع در يك اقتصاد پيچيده مدرن برنمي‌آيد.

او كه مريد و هواخواه مكتب اتريش بود، با هشداردهي درباره خطرات يكپارچگي سياسي و پافشاري بر پيوند ميان فرهنگ و نظام‌هاي اقتصادي، بر ساختار نظري و ديدگاه سياسي اين مكتب تاثير گذاشت. بيش از ديگر اتريشي‌هاي هم‌روزگارش در بنيان‌هاي اخلاقي نظم اجتماعي بازار‌محور كنكاش كرد. روپكه با بيان اينكه بحران‌هاي اجتماعي و افول فرهنگي محصول جامعه آزاد نيستند و ريشه‌هاي اصلي واپاشي اجتماعي را بايد در كنترل دولتي، تمركز سياسي، دولت رفاه و تورم جست‌وجو كرد، از بازار آزاد در برابر ناقدان فرهنگي سوسياليستش دفاع كرد. او بر مسير اصلاحات اقتصادي پس از جنگ در آلمان تاثير گذاشت، به نيروي فكري برجسته‌اي در شكل‌دهي به نهضت محافظه‌كاري آمريكا در دوره پس از جنگ، به ويژه شاخه «ائتلاف‌گراي»1 آن بدل شد و او را به مثابه نمونه انديشمندي فردگرا با ميزس مقايسه كرده‌اند.
روپكه در 10 اكتبر 1899 در شوارمشتت هانوفر آلمان زاده شد. پدرش پزشكي بود كه او را در سنت كلاسيك و مسيحي پروتستان بار آورد. او كه در جنگ جهاني نخست در ارتش آلمان خدمت مي‌كرد، از خشونت و درنده‌خويي تمام‌عيار جنگ شگفت‌زده شد و اين تاثيري ژرف بر زندگي‌اش گذاشت. چنانكه خود مي‌گويد: «به شدت از جنگ، از غرور وحشيانه و ابلهانه ملي، از حرص سلطه و از هرگونه تعدي جمع‌گرايانه به اخلاق بيزار شدم.»

او به عنوان یک سیاست‌مدار، شاید بیش از هر کس دیگری در ساختن رویای آمریکایی نقش داشته است. به عنوان یک دیپلمات در زمان انقلاب آمریکا، توانست اتحاد فرانسه را که موجب پیروزی این انقلاب شد، به دست آورد. به عنوان یک دانشمند، نظریه پرداز برجسته‌‌ای در زمینه الکتریسیته بود. و به عنوان یک مخترع اختراعات زیادی در زمینه‌های ادومتر، برق‌گیر و... دارد. اما شاید هیچکدام از اختراعات و اکتشافات وی به اندازه موفقیت وی در جلب احترام رقبا و مخالفانش مطرح نباشد.
هنگامی‌که وی در مجلس قانون گذاری ایالتی پنسیلوانیا بود به شدت از روش برخورد و رفتار یکی از همکاران خود که در حزب رقیب وی فعالیت می‌کرد آزار می‌دید. فرانکلین خود به خوبی نحوه پیروزی بر این نوع برخورد را تشریح می‌کند: